THE GREAT WEEK

Holy Week Services 2010

Monday of Holy Week 29th March
9:30am Holy Mass at St Joseph’s

Tuesday of Holy Week 30th March
9:30am Holy Mass at St Joseph’s

Wednesday of Holy Week 31st March
11:45am -12:10 Confessions at St Marie’s
12:15pm Holy Mass at St Marie’s


THE GREAT EASTER TRIDUUM


HOLY THURSDAY 8:00pm at St Joseph’s
Mass of the Lord’s Supper,

Washing of Feet and Procession to the Altar of Repose

and watching till Midnight.

GOOD FRIDAY 2nd April
10:00am Stations of the Cross
at St Joseph’s

12:00 Churches Together
Walk of Witness
beginning at St Marie’s.

3:00pm

Solemn Liturgy of the Lord’s Passion,

Veneration of the Cross and Holy Communion
at St Joseph’s

7:30pm

Solemn Liturgy of the Lord’s Passion,

Veneration of the Cross and Holy Communion.
at Saint Marie’s


HOLY SATURDAY 3rd April

CONFESSIONS
10:30am – 12:30pm at St Marie’s
4:00pm – 5:00pm at St Joseph’s


THE GREAT PASCHAL VIGIL
8:30pm at Saint Marie’s
Lighting of the Paschal Fire, The Great Paschal Vigil,

Blessing of the Font, First Mass of Easter.

(There will be no Vigil Mass
at St Joseph’s at 5:00pm)

EASTER DAY 4th April

9:15am
Holy Mass at St Joseph’s

11:30am
Holy Mass at St Marie’s

May I take this opportunity to encourage you all to come to the ceremonies of Holy Week and Easter. Holy Thursday, Good Friday and the Easter Vigil form one unit. They are three acts of the one play. No one goes to the theatre and only attends only one act so why do the same with Our Lord’s Passion?

With the assurance of my prayer and every blessing for a Happy and Holy Easter.
Fr. Francis Wadsworth PP

Dziękuję Bardzo - Thank You Very Much

Deacon Alosza has written a few words of thanks for the wonderful welcome you gave him last weekend and for your financial help. He writes:

Dear brothers and sisters in Christ,

My time in England has drawn to a close. It is been a wonderful present from God and one I shall treasure nor ever forget.

England has been an eye opener for me. I've seen so much wealth all around me, but mostly kindess, love, openess, understanding and compassion shown to me has made me very humble.

I return to Poland to my daily tasks, getting ready for and finalizing my return home to Kazachstan. As I write my final words to you, again I'm overwhlemed by your kindess, by your words of prayer and wishes and by your financial help. I thank you from my heart.

I think everyone of us now and then has had periods of hard and troublesome times so I have taken it upon myself to pray for you before God and ask him to care for you, your families, keep you safe and draw you closer to Him.

I shall say my First Mass for your intentions to pray for all your living and dead.

I also wish to thank Father Francis for his kindness, his understanding and his sense of humour, some was lost in translation, but still amusing non the less.

So I shall end now. All I ask is please pray for me, that I may serve God to the best of my ability, that I shall not fear the darkness that has befallen Kazachstan, and serve my people in these troubled times.

May God bless you all

Deacon Alosza Micinski

DEACON ALOSZA

Deacon Alosza with altar servers at St Joseph's

DEACON ALOSZA

Deacon Alosza chats with tw0 parishioners as they leave Mass on Sunday

DEACON ALOSZA

TRANSLATION

Here is a summary and translation of Deacon Alosza's talk this weekend

In Kazachstan today there are nearly five thousand Catholics of various nationalities and the majority of these live and work in the captial Karaganda.

I was born in Karaganda in 1983. I feel Polish because my great grandparents and grandma came from Poland in 1936 when the russians by order of Stalin forced over half a million Poles into hard labour and to work in the mines.

Like my father, I also grew up in Karaganda in a polish neighbourhood, trying to be good Catholics and retain our customs and language, but Stalin's regime made it almost impossible and imposed heavy fines if we were found or heard speaking Polish or praying in Polish. But where there is a will, there is a way and we managed to uphold our religion, albeit in secret.

Kazachstan is 5,200 km from Poland. It is a large country (two and a half square km) yet only 15 million people live there. Britian woould fit five times into the country.

Kazachstan gained its independence in December 1991. The russians left the country in a bad state. during the time the Soviets where there they carried out many atom and atomic tests, so they needed people to work the ravaged land. It was very hard work, the weather being the villain. 50 degrees in summer and minus 38 in winter. Many Poles died to due lack of clothing and food inadequacy . But our faith in God never once faltered.

Five years before leaving for Poland and to study theology I took private lessons in the Polish language. It had to be conducted in private as Polish is not accpeted in Kazachstan. Islam is the main religion and Kazachstani and Russian are used on a daily basis.

In the year 2000 at the tender age of 17 I was welcomed into the Marian Fathers of the Immaculate Conception religious order. The same year as leaving Kazachstan I learned that I was to be accepted into the seminary of the university of Lubeski under its new name John Paul II.

Here not only did I study, but also took extra lessons in the work of a priest in the hospice. Something that is sadly lacking in Kazachstan - to date there are no hospices.

On 12th June this year I will be ordained in my home town of Karaganda and Gods willing, my mother who is gravely ill can attend. Thereafter I shall commence my work among the people.

There is a great shortage of priests in the country. There are 9 priests for the whole country, so my work will take me far and wide.

The people are in a state of total dispair. Alcoholism is rife as is drug addiction. People lack the basics of life. The young see no way out of this hell and try to forget and in doing so turn to drugs and violence etc.

For me it could be dangerous work, as each person who returns to the Church or is baptised into it can carry heavy penalties.

Please remember that Kazachstan is a muslim country and has no time for Christianity and especially Catholics.

I feel that God has placed me here today because he has great works for me an will guide and protect me. So I turn to you my good people of St Marie and St Joseph. Pray for me and my fellow priests that no harm will fall upon us.

Pray for me that I will have the strength both physically ans spiritually not to fault, but to carry on. Pray that I will always have food to give to the people who ask me. Pray that I will be a priest that you the people of St Marie and St Joseph can be proud of.

God bles you and keep you safe.

Deacon Alosza Micinski

A FRATERNAL VISIT

This weekend we welcomed Deacon Alosza Micinski to our parish. Deacon Alosza will be ordained to the priesthood on 12th of June this year and will then work in Kazachstan. Below is the talk he gave at Masses this weekend. It is in polish. An English summary and transaltion will follow.

W Kazachstanie żyje w rozproszeniu około pięciu tysięcy katolików różnej narodowości. I tak miasto Karaganda jest największym skupiskiem ludności katolickiej. Urodziłem się właśnie w Karagandzie w roku 1983. Czuję się polakiem, ponieważ moja babcia z prababcią były polkami i jako osoby polskiej narodowości oraz jako katolicy w 1936 roku zostały wywiezione do Kazachstanu. Ja podobnie jak i mój ojciec urodziłem się w Karagandzie. Wzrastałem wśród ludzi wywiezionych na stepy Kazachstanu. Kazachstan jest odległy od Polski około 5200 km (mile ?).
Kazachstan - co do wielkości swojej powierzchni, (która wynosi 2 725 300 km kwadratowych) jest 9 Krajem na świecie. W przybliżeniu jest w 9 razy większy od Wiekiej Brytagni. Liczba ludności około 15 mln. W Kazachstanie dawny Związek Radziecki miał swoje laboratoria jądrowe, były także przeprowadzane próby z bronią atomową (ok. 400). Po dzień obecny Rejon Semipalatinskij, jako teren tych doświadczeń jest mocno skażony. Niepodległość Kraj otrzymał dnia 16 grudnia 1991 roku.
Jest państwem wielonarodowościowym: ok. 52-56 % - stanowi ludność miejscowa – Kazachowie, pozostałe 48-44 % to narodowości w liczbie około 120. Z tego też względu w Państwie istnieją dwa języki urzędowe: jako pierwszy, język kazachski, który wchodzi w grupę języków tiurkskich oraz drugi, język rosyjski. Powodem wielkiej ilości narodowości jak i języków jest ten fakt, iż Kazachstan był Krajem do którego władza komunistyczna od roku 1936 masowo zsyłała ludzi do obozów pracy, z których większość już nigdy nie wróciła do swoich Ojczyzn. Wśród nich znaleźli się także mój dziadek i babcia.
Przez 5 lat ponaglany wewnętrznym pragnieniem, jeszcze przed moim wyjazdem do Polski, uczyłem się prywatnie w Karagandzie języka polskiego. W 2000 roku, mając 17 lat, zostałem przyjęty do Zgromadzenia Księży Marianów. Tego samego roku opuściłem Kazachstan i wyjechałem do Polski w celu odbycia formacji nie tylko intelektualnej, ale przede wszystkim zakonnej. 25 kwietnia 2009 roku w Lublinie przyjąłem święcenia diakonatu. Uwieńczeniem formacji intelektualnej była obrona pracy magisterskiej p.t. „Oczyszczenie człowieka w drodze do Boga według św. Jana od Krzyża w `Drodze na Górę Karmel` i `Nocy Ciemnej` ” na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II.
Aktualnie w Sanktuarium Maryjnym w Licheniu Starym przygotowuję się do przyjęcia święceń kapłańskich i do pracy na Dalekim Wschodzie – w Kazachstanie. Obecnie pracuję w hospicjum w Licheniu z onkologicznie chorymi ludźmi. Dodatkowo rozpocząłem w Warszawie kurs z zakresu poradnictwa rodzinnego by potem służyć ludziom nie tylko w Centrum Pomocy Rodzinie i Osobom Uzależnionym w Licheniu, ale przede wszystkim na Dalekim Wschodzie.
Sytuacja Kościoła, zniszczonego duchowo i materialnie, jest bardzo trudna. Kościół zaczyna jednak powoli się odradzać, ale wciąż potrzebuje nowych, ofiarnych pracowników, poświęconych całkowicie Bogu i Ewangelii, gotowych dźwigać z ludźmi ciężary ich codziennego życia i utrudzenia.
Z uwagi na znikomą liczbę kapłanów w kazachstańskich diecezjach (łącznie zaledwie sześćdziesięciu, co w przeliczeniu dałoby dla porównania 9 kapłanów na całą Wielką Brytagnię…). Księża i biskupi muszą podejmować, oprócz pracy kapłańskiej i fizycznej, cały szereg innych obowiązków w pionierskich, niekiedy bardzo trudnych warunkach.
Święcenia kapłańskie planowane są za trzy miesiące w Karagandzie w mojej rodzinnej parafii wśród moich Rodaków, wśród tych, którzy ma mnie czekają. Sytuacja, która tam jest jest bardzo trudna pod wieloma względami: alkoholizm, narkomania, bieda materialna, rozwody, i życie w związkach niesakramentalnych itd… powodują u ludzi, zwłaszcza młodych, depresję, poczucie braku sensu życia. Ludzie czują się w tym wszystkim zagubieni coraz bardziej.
Trzeba pamiętać, że Kazachstan to jest Państwo muzułmańskie i każde nawrócenie człowieka na chrześcijaństwo może pociągać za sobą poważne konsekwencje. Stąd dla kapłana otwiera się wielkie, trudne i niebezpieczne pole pracy pod wieloma względami: głoszenie Słowa Bożego, towarzyszenie ludziom w ich nędzy moralnej i trudnych warunkach życiowych, wyszukiwanie poszczególnych zagubionych osób, zwłaszcza młodych, posługa w szpitalach, szkołach, uniwersytetach i różnych organizacjach społecznych i religijnych. Pracę także utrudniają coraz bardziej warunki polityczne, społeczne i ekonomiczne, stąd często ta posługa musi być wykonywana w taki sposób by nie miała na zewnątrz widocznych oznak chrześcijańskich.
Biorąc wszystkie powyższe warunki mojej przyszłej pracy pod uwagę, niewątpliwie bardzo potrzebna będzie modlitwa, o którą proszę oraz środki finansowe by sprostać różnym potrzebom w pierwszym trudnym okresie mojej posługi kapłańskiej. Dziękuję serdecznie za poświęcenie czasu i uwagi, za modlitwę i wszelką pomoc.
Obiecując modlitwę przed Panem Bogiem i w Imię Jego wszystkim błogosławię.
Diakon Alosza Miciński MIC